حجة الاسلام آقای شجاعی نقل میکرد: مرحوم آیت الله کوهستانی مریض بودند. من ایشان را از نزدیک ندیده بودم. در عرفات بدون اینکه کسی بفهمد ایشان را دعا کردم. وقتی ایران آمدم با کسی قرار گذاشتم مرا نزد ایشان ببرد ولی میسر نشد. به مشهد رفتم در حرم دیدم زیر بغل کسی را گرفتند و می برند، پرسیدم کیست؟ گفتند آقای کوهستانی. نزدیک رفتم، تا مرا دیدند فرمودند : دعای عرفات شما به ما رسید... (آیت الله خرازی)
کارتون پهلوانان برنامه ی کودک مورد علاقه ی من است. کارتونی که از نظر من 35 سال بود که جایش در تلویزیون خالی بود. دوست دارم از عواملش تشکر کنم. فکرش را بکنید اگر یک روزی مسئولین فرهنگی ما، صدا و سیما، فیلمنامه نویسها، تهیه کننده ها و البته خود ِ ماها واقعا تصمیم بگیریم به این سمت برویم که روی داشته های خودمان، روی مفاخر بی نظیر خودمان در علم، در ادب، در هنر، در اخلاق، در جوانمردی و در خیلی چیزهای دیگر سرمایه گذاری کنیم چه معجزاتی در فرهنگ و زندگی ما به وقوع خواهد پیوست. خدا میداند در همین دفاع مقدس هشت ساله چه پوریای ولی ها داشتیم.
امروز در انیمیشن و در سریال سازی از افسانه هایی که معلوم نیست اصلا شخصیتهایش واقعیتی داشته اند یا نه صدها قسمت سریال میسازند، میلیونها و شاید میلیاردها ساعت چشم و ذهن مخاطب را در سراسر دنیا مال خود میکنند و چه الگو سازی ها و چه تجارتها http://bit.ly/IGUwFU
آنوقت سینماگر ایرانی میگوید من ترجیح میدهم واقعیت جامعه را بیان کنم! منظورش از واقعیت هم طبعا فقط خیانتها، نامردیها و فلاکتهاست.
آخر نباید توی سریال یا فیلم شما دوتا کاراکتر سالم، متعادل و کاردرست باشد که ارزش الگو شدن داشته باشد؟ تفاوت را ببین. از شخصیتهایی که واقعیتی ندارند، انسانهای متعالی، بی عیب و حتی به تعبیر من معصوم، میسازند و تلاش میکنند که ارزشهای انسانی را بر خیانت و شرارت غلبه دهند آنوقت ما هزاران شخصیت برجسته ای که داریم را گذاشته ایم خاک بخورند که چه میدانم مبادا یک وقت پز روشنفکری مان خراب شود. جان شما این پز روشنفکری چه خاک هایی که بر سر آدم نمی کند!
